دلا امشب غصه دارم

سحرگاهان باران و شبنم دارم

گل مریم قبله گاهم

بهاران بود و من دل شاد و خرم

گلم را می پرستیدم

آب کوثر ، خورشید تابان خوراکش

ناگاه خزان شد .

ابری سیاه ، جوان و تاریک

با غرش خود بشکست ساقه ی گل من را

قبله گاهم گشت ویران .

گل برگهایش یکی پس دیگری خشکید

بوی بهار رفت و  سیاهی بنشست

بار دیگر این جزیره گشته آواره

بار دیگر خموشی شد در ساحل آرم من

رانشی شد ، ویران کرد سرزمین من را

می سپارم به گذر ایام ، این خزان را

تا که روزی باز بهار آید

قبله گاهم روشن ،

شاد و خرم گردم همچو آن روز

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: